- Ράινχαρτ, Μαξ
- (Reinhardt, Μπάντεν, Βιέννη 1873 – Νέα Υόρκη 1943). Αυστριακός ηθοποιός, διευθυντής θεάτρου και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου. Αφού έγινε γνωστός ως ηθοποιός, έδωσε το 1903 την πρώτη του αληθινή σκηνοθετική εργασία ανεβάζοντας το Πελλέας και Μελισάνθη του Μέτερλινκ. Ύστερα από τις αξιόλογες επαναλήψεις των έργων Miνα φον Μπάρνχελμ του Λέσινγκ και Ραδιουργία και έρωτας του Σίλερ, ήρθε η θριαμβευτική παράσταση του Ονείρου θερινής νύχτας του Σαίξπηρ (1905), αυθεντικό αριστούργημα της μεγαλοφυούς δημιουργικής φαντασίας του σκηνοθέτη, που είδε να ανοίγονται μπροστά του οι πύλες του μεγαλύτερου θεάτρου του Βερολίνου, του «Deutsches Theater», όπου ανέβασε κλασικά θεατρικά έργα με σύγχρονες σκηνοθετικές αντιλήψεις. Ο Ρ. ανάλαβε επίσης τη διεύθυνση άλλων δύο θεάτρων του Kammerspiele, στο οποίο σκηνοθέτησε έργα Ίψεν, Βέντεκιντ, Χάουπτμαν κλπ., και του Τσίρκο Σούμαν. Από το 1905 mιxri το 1920 –τα χρόνια κατά τα οποία χρημάτισε διευθυντής του Deutsches Theater– ο Ρ., με τη βοήθεια εξαίρετων σκηνοθετών και επικεφαλής ενός από τους πιο σπουδαίους θιάσους της εποχής, κυριάρχησε χωρίς αντιπάλους στο γερμανικό και, γενικά, στο ευρωπαϊκό θέατρο. Οι παραστάσεις του, στις οποίες συχνά δημιουργούσε μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ του πιο λεπτού λυρισμού και της σκηνικής μεγαλοπρέπειας, μεταξύ της ερμηνευτικής ευαισθησίας και μιας υπερβολικής λατρείας της τεχνικής, έγιναν περίφημες σε όλο τον κόσμο· η ικανότητα του να διαπλάθει και να κατευθύνει τις μεγάλες μάζες των κομπάρσων και να οδηγεί την ηθοποιία όλων των ερμηνευτών του σε εκπληκτικά αποτελέσματα, έγινε παροιμιώδης. Από το 1919 έως το 1924 ίδρυσε και διεύθυνε διάφορα θέατρα στο Βερολίνο και στη Βιέννη· συγχρόνως, το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ που διεύθυνε ο ίδιος, αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη αίγλη. Σημαντική υπήρξε έμμεσα η συμβολή του Ρ. και στη σκηνική αναβίωση της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας (περίφημη υπήρξε μεταξύ άλλων η σκηνοθεσία του του Οιδίποδα Τύραννου) όπου οι αντιλήψεις του επηρέασαν αποφασιστικά τις πρώτες σκηνοθεσίες τραγωδίας στην Ελλάδα και κατά ένα μέρος εξακολουθούν να επιβιώνουν ορισμένα στοιχεία τους. Όταν επιβλήθηκε ο ναζισμός, ο Ρ. πήγε στην Αμερική και συνέχισε εκεί τη σκηνοθετική του σταδιοδρομία. Στην ιστορία του κινηματογράφου ο Ρ. πρόσφερε την κινηματογράφηση ενός από τους μεγαλύτερους θεατρικούς του θριάμβους, του Ονείρου θερινής νύχτας (1935) που γύρισε στην Αμερική (σε συνεργασία με τον Βίλχελμ Ντίτερλε)· η ταινία αυτή, πιστότατη στη θεατρική παρουσίαση και με τα εξαιρετικά τεχνικά και οικονομικά μέσα του Χόλιγουντ, καθώς και με μια εξαίρετη διανομή, παραμένει αξεπέραστη.
Dictionary of Greek. 2013.